Leiderschap van binnenuit
Zo’n negen maanden geleden was ik er voor het eerst: in de Sinai-woestijn. Ik verlangde al jaren naar het zien en ervaren van de woestijn met de voeten op de grond. Ik kende de woestijn (de Sahara) vooral vanuit de lucht. Elke keer als ik naar Uganda vloog, was de woestijn lange tijd het uitzicht vanuit het vliegtuigraampje. En elke keer wilde ik weer naar buiten kijken: er was zoveel te zien!
De kleuren in allerlei schakeringen, de vormen van de rotsen en het zand. Soms patronen van bergrichels of geulen, vast geologisch verklaarbaar, maar vooral voor mij heel magisch om te zien: zo’n oud landschap wat er ooit anders uit zag. En zo halverwege de vlucht kon ik ook het water zien schitteren: daar stroomt de Nijl, de magische rivier uit de oudheid.
En nu, nu mocht ik zelf ervaren hoe het is om in de immense weidsheid van de woestijn te zijn. De Sinai-woestijn in dit geval. Met veel meer rotsen en prachtige rotsformaties dan ik van te voren had gedacht. Met kloven waar we door heen wandelden, op weg naar heilige plekken. Of naar de oase, waar we lunchten onder de palmbomen. Onderweg deden we opdrachten in het kader van de training Verbindende communicatie die we daar volgden. En ‘s avonds in de tent, terwijl de bedoeinen de heerlijkste maaltijden voor ons bereidden, deelden we onze ervaringen en inzichten. Onze blijdschap en twijfels.
“In de woestijn kun je niet zonder elkaar. Je bent op elkaar aangewezen om te overleven. En dat zorgt voor een diepe verbondenheid”
De bedoeinen waren onze gastheren. Ze zorgden voor het eten en drinken. Voor de warme bedding in de tent. Maar ook wezen ze ons de weg over de rotsen en door het zand. Zonder routeplanner of bordjes. Maar omdat ze de weg weten uit de overleveringen, omdat ze kunnen navigeren op de zon, sterren en de maan. Zoals hun voorouders dat ook wisten. Ze zijn graag in de woestijn, omdat ze daar de verbinding met elkaar voelen. Op elkaar aangewezen zijn. Ieder een inbreng heeft in het welzijn van de groep. En wij, als deelnemers aan deze reis, mochten ons daaraan laven. Aan hun verhalen, wijsheid. Hun sensitiviteit. Ze wisten precies wanneer iets nodig was van hen. En wanneer ook niet. Binnen vijf minuten kenden ze onze namen.
Tijdens deze reis gingen we ook op ‘24-uurs-solo’. In je eentje op een plek in de woestijn. Wel met een tentje en water, maar zonder contact met anderen. Om te voelen, te verbinden, te luisteren naar wat er gehoord wil of soms ook moet worden. En daar kwam bij mij het beeld naar boven om een reis te ontwikkelen voor leiders. Op deze magische plek in de woestijn. Waar de kracht van de woestijn, de bedding van de bedoeinen en de kennis, wijsheid en ervaring van mij als systemisch begeleider en die van Marleen Hofman (organisator van de reizen en tevens systemisch coach) samen komen.
Toen ik enigszins voorzichtig aan Marleen vertelde wat de boodschap was van de woestijn aan mij, glimlachte ze naar me en zei ze: “ ik wist het al voordat we aan deze reis begonnen dat wij dit samen zouden gaan doen”. Dus. Helderder kon het niet worden.
De reis Leiderschap van Binnenuit werd geboren. Van 16-23 november is er plek voor jou, als jij je geroepen voelt om jezelf te ontmoeten en je vraagstuk mee te nemen op deze bijzondere reis. Samen met ons als systemisch begeleiders, de bedoeinen en je reisgenoten ga je de diepte in. In een veilige bedding.
Hieronder vind je de link voor meer informatie:
https://www.pure-journey.com/nl/sinaï/leiderschap-van-binnenuit/
